به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»، به نقل از بلاغ؛ منطقه امامزاده عبدالله شهرستان آمل با یک بحران زیست‌محیطی تمام‌عیار دست به گریبان است؛ بحرانی که جان، سلامتی و معیشت ساکنان را به نابودی کشانده است.
بر اساس گزارش‌های میدانی، فاضلاب تصفیه‌نشده شهرک صنعتی فاز یک و دو امامزاده عبدالله آمل، به‌صورت مستقیم به رودخانه‌ای تخلیه می‌شود که نه‌تنها از کنار این شهرک، بلکه از مجاورت منازل مسکونی در مسیر اسکومحله، کاسمده، تسکابن، چندرمحله می‌گذرد و منبع اصلی تأمین آب روستاهای پایین‌دست است.
وعده‌های توخالی و نظارت نامؤثر
محمدحسین اردشیری عضو شورای اسلامی روستای چندرمحله در گفتگو با «بلاغ» با بیان اینکه این مشکل از همان ابتدای تأسیس شهرک صنعتی وجود داشته است، اظهار داشت: بارها با تمام ارگان های مربوطه از جمله ادارات صنعت، معدن و تجارت، حفاظت محیط زیست، جهاد کشاورزی، شبکه بهداشت، شورای اسلامی شهر و بخش، شهرداری و حتی امام جمعه محترم نامه‌نگاری و رایزنی کرده‌ایم.
وی افزود: اگرچه این نهادها قول همکاری داده و حتی یک یا دو بار به طور مقطعی مشکل برطرف شد، اما متأسفانه این رعایت، پایدار نماند. مشکل اصلی، عدم نظارت کافی و مؤثر است.
تخلف سیستماتیک و پیمانکار متخلف
عضو شورای اسلامی روستای چندرمحله با اشاره به فرآیند صحیح تصفیه فاضلاب در شهرک‌های صنعتی توضیح داد: فرآیند صحیح این است که هر شرکت در داخل شهرک، ابتدا باید فاضلاب اولیه خود را پیش‌تصفیه کند، سپس آن را به تصفیه‌خانه مرکزی شهرک هدایت کند تا پس از تصفیه کامل، به رودخانه تخلیه شود. اما در حال حاضر این فرآیند به طور سیستماتیک نقض می‌شود.
اردشیری تصریح کرد: به نظر می‌رسد پیمانکار مسئول، کار خود را به درستی انجام نمی‌دهد و نظارتی بر عملکرد او وجود ندارد. پیمانکار حاضر نیست هزینه لازم برای خرید مواد شیمیایی مورد نیاز برای تصفیه فاضلاب در حوضچه‌های تصفیه را بپردازد.
این عضو شورا، نیز به صورت مفصل به پیامدهای ناگوار این آلودگی اشاره کرد و گفت: بوی تعفن غیرقابل تحمل؛ بوی بسیار بد ناشی از رودخانه، کل منطقه از جمله روستاهای اطراف و امامزاده عبدالله آمل را در بر می‌گیرد. این مشکل در فصل‌های پاییز و زمستان که آب رودخانه کمتر است، حادتر می‌شود و امکان زندگی عادی و حتی بازی کودکان در فضای باز را سلب کرده است.
اردشیری گفت: شیوع بیماری‌های پوستی که بسیاری از کشاورزان و ساکنان به بیماری‌های پوستی مبتلا شده‌اند. حتی خود بنده و اعضای خانواده‌ام نیز دچار این مشکل شده‌ایم. نابودی کشاورزی که از آنجایی که آب این رودخانه برای آبیاری زمین‌های کشاورزی استفاده می‌شود، محصولات کشاورزی بسیاری از زمین‌ها به طور کامل نابود شده است. این بزرگ‌ترین معضل کشاورزان منطقه است.
تخلیه پنهانی در ساعات خلوت
وی با هشدار درباره روش‌های پنهان‌کاری عاملان این آلودگی گفت: متأسفانه تخلیه فاضلاب معمولاً در ساعات پایانی روز، شب‌ها و یا در روزهای تعطیل (پنجشنبه و جمعه) انجام می‌شود که نظارت در این اوقات کمتر است و این موضوع کاملاً مشهود است.
این عضو شورای شهر با بیان اینکه شخصاً حدود چهار سال است این موضوع را پیگیری می‌کند، تأکید کرد: تنها در یک مقطع کوتاه، مقررات رعایت شد، اما دوباره به حالت قبل بازگشت. اگر شرکت‌ها کار خود را به درستی انجام ندهند، باید مهر و موم شوند.
درخواست فوری برای ورود قاطعانه مسئولان بالادستی
اردشیری با ابراز ناامیدی از پیگیری‌های داخلی حتی با حضور هیئت مدیره شهرک‌های صنعتی استان مازندران، از مسئولان استانی و شهرستانی تقاضا کرد برای رفع این مشکل که جان و سلامتی مردم و معیشت کشاورزان را تهدید می‌کند، فوری و جدی وارد عمل شوند.
وی خاطرنشان کرد: این شهرک درآمدزا است، اما باید بر عملکرد آن نظارت بیشتری وجود داشته باشد. این بوی بد زندگی را بر ما و کودکانمان تلخ کرده است. از بیمارستان گرفته تا مزارع، همه از این مشکل در رنج هستند. شب‌ها حتی نمی‌توان پنجره‌ها را باز کرد. این یک فاجعه زیست محیطی است و باید هرچه سریع‌تر رسیدگی شود.
زمینم مُرد، سلامتم به باد رفت
حسن شالیکار کشاورز ۷۰ ساله‌ای از روستای کاسمده که زمینش در کنار این رودخانه آلوده قرار دارد، با چهره‌ای رنجور و چشمانی خسته، روایتگر درد مشترک هم محلی‌هایش است.
وی در گفتگو خبرنگار بلاغ با اشاره به تغییر وضعیت این رودخانه گفت: این رودخانه در گذشته مایه حیات زمین‌های کشاورزی ما بود، اما اکنون به منبعی برای بیماری تبدیل شده است.
این کشاورز آملی با نشان دادن لکه‌های قرمز روی ساعد دستش، از تبعات سلامتی این آلودگی افزود: بعد از هر بار آبیاری، این جوش‌های چرکی می‌زنم. دکتر گفته از همان آب است. بچه‌ها را می‌بینید؛ دیگر جرأت ندارند پا به رودخانه بگذارند. حالا چه برسد که در آن شنا کنند. این چه زندگی است.
کشاورز با تأسف ادامه داد: شب‌ها که باد از سمت رودخانه می‌وزد، بوی گند تعفن خفه‌مان می‌کند. مثل این است که کنار چاه فاضلاب خوابیده باشیم. ما که به گرد و خاک و سختی کشاورزی عادت داریم، اما این دیگر قابل تحمل نیست.
پیامدهای تلخ یک بی‌مسئولیتی
به گزارش بلاغ؛ مسئولان سازمان محیط زیست شهرستان آمل برای کنترل و نظارت بر این تخلفات زیست‌محیطی گسترده و سیستماتیک چه اقدام عاجل و مؤثری انجام داده‌اند.
چرا با وجود تذکرات مکرر و مستند مردم و نمایندگان شان، این بحران سال‌هاست که لاینحل باقی مانده و روزبه روز بر ابعاد فاجعه‌بار آن افزوده می‌شود؟ آیا جان و سلامت مردم و محیط زیست، قربانی منافع اقتصادی عده‌ای خاص شده است.
گفتنی است تاکنون پاسخ قاطعی از سوی مسئولان مربوطه برای حل پایاین این معضل دریافت نشده و چشم‌انداز روشنی برای پایان این کابوس زیست‌محیطی متصور نیست.
امید است این گزارش، فریاد مردم و دغدغه‌هایشان باشد و مسئولان ذی‌ربط را وادار به اقدامی فوری، عملی و قاطع برای نجات منطقه از این فاجعه خاموش کند؛ پیش از آنکه دیر شود.
گزارش: مجید ناییجی
انتهای خبر/
