به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»؛ به نقل از «بلاغ»، پزشکان هر روز با جان و روح بیماران سر و کار دارند و نقش آن‌ها در حفظ سلامت جامعه بی‌بدیل است. این افراد با فداکاری و تعهد، نه تنها درد و رنج بیماران را کاهش می‌دهند، بلکه امید و آرامش را نیز به خانواده‌ها بازمی‌گردانند.
روز پزشک فرصتی است برای بازگویی قصه‌های ناگفته از ایثار و تلاش کسانی که در خط مقدم سلامت ایستاده‌اند. به همین بهانه با دکتر مهسا مجیدیان، متخصص بیماری‌های عفونی و مهدی احمدی دانشجوی پزشکی گفتگو کردیم؛ پزشکانی که از مسیر پرچالش حرفه‌ای خود، خاطرات تلخ و شیرین و دغدغه‌های جامعه پزشکی سخن گفتند.
پزشکان، مرهم جسم و جان
مهسا مجیدیان در گفتگو با خبرنگار
بلاغ اظهار کرد: بیشتر پزشکان از دوران کودکی علاقه و استعداد ویژه‌ای در درس دارند، اما من از همان ابتدا علاقه شدیدی به بخش تجربی و بالینی و ارتباط مستقیم با مردم داشتم. کلاس اول یا دوم ابتدایی، وقتی پیش مادربزرگم بودم، داروهایی که مصرف می‌کرد را با کمی شربت ترکیب می‌کردم و حس می‌کردم می‌توانم یک بیماری کوچک را درمان کنم. حتی وقتی مادربزرگم می‌پرسید چرا داروها تمام می‌شود، هیچ‌گاه نگفتم این من بودم.
وی افزود: در دوران دبیرستان، با وجود توصیه خانواده برای انتخاب رشته ریاضی، تجربی را انتخاب کردم تا بتوانم با مردم ارتباط برقرار کنم و در فعالیت‌های بالینی فعال باشم. این تصمیم نقطه شروع مسیر پزشکی من بود.
این پزشک متخصص درباره کنکور و ورود به پزشکی گفت: با تمام استرس و هیجان، در جلسه کنکور حاضر شدم و خوشبختانه در رشته پزشکی پذیرفته شدم. گذراندن دوره پزشکی عمومی شش تا هفت سال طول کشید و پس از آن، با علاقه و پشتکار وارد مرحله تخصص شدم. حتی با وجود گذراندن دوره‌های زبان و آمادگی برای مهاجرت، تصمیم گرفتم ابتدا در ایران مسیر تخصص را دنبال کنم. آزمون تخصص برای من تجربه‌ای چالش‌برانگیز بود، اما با هشت ماه مطالعه فشرده توانستم قبول شوم و وارد رشته بیماری‌های عفونی شوم.
دوران تخصص و تجربه بالینی
مجیدیان خاطرنشان کرد: دوران تخصص، با دوره‌های سخت و متنوع در بیمارستان‌های مختلف تهران و شهرستان‌ها همراه بود. گاهی سه ماه در شمال تهران بودم، سپس به بیمارستان امام حسین و بعد پاسداران منتقل می‌شدم. این سختی‌ها باعث شد قدر رشته و تجربه‌هایم بیشتر بدانم و مهارت‌هایم در مواجهه با بیماران مختلف تقویت شود.
وی درباره تجربه طرح و خدمت در مناطق محروم گفت: زمانی که طرحم را در ایرانشهر گذراندم، به عنوان یک پزشک خانم شرایط خاص و دشواری داشتم. گرمای شدید، امکانات محدود و مسئولیت‌های سنگین، دید من نسبت به زندگی و بیماران را عمیق‌تر کرد و ارزش حضور در مناطق محروم برایم روشن شد.
این پزشک متخصص از فعالیت‌های خود در گروه‌های جهادی پزشکی که خدمات رایگان به مناطق محروم ارائه می‌دهند، اظهار کرد: خدمت داوطلبانه در این گروه‌ها یکی از تجربه‌های ارزشمند من است و این امکان را به من می‌دهد که دانش و تخصصم را در خدمت کسانی قرار دهم که دسترسی به خدمات پزشکی ندارند.
خاطرات تلخ و شیرین پزشکی
مجیدیان درباره خاطرات شیرین خود گفت: یکی از قشنگ‌ترین لحظات زندگی حرفه‌ای من، درمان بیماران کرونایی بود. یادم می‌آید جوان‌ترین بیمار ما، یک دختر ۱۸ ساله، پس از یک ماه بستری شدن با تلاش تیم پزشکی بهبود یافت و خانواده‌اش با اشتیاق و شکرگزاری به من گفتند «انگار خدا شما را فرستاد» این حس رضایت و حضور پزشک، هیچ پاداش مالی یا مادی نمی‌تواند جبران کند.
وی درباره تلخ‌ترین خاطره خود افزود: یک مادر جوان با بچه ۲۰ روزه داشتیم که متأسفانه به دلیل شدت بیماری فوت کرد. هیچ اقدامی، حتی در تهران، نتوانست وضعیت او را تغییر دهد. این تجربه برای تیم پزشکی و شخص من بسیار سخت بود و هنوز هم با یادآوری آن اشک در چشم همه جمع می‌شود.
لذت حرفه و دغدغه‌های پزشکان
این پزشک متخصص درباره لذت کار پزشکی گفت: بیمارستان تنها جایی نیست که با جسم بیمار سر و کار داریم، بلکه روح و امید آن‌ها هم در اختیار پزشک است. وقتی بیمار حالش بهتر می‌شود و تشکر می‌کند، هیچ چیزی این حس رضایت را جایگزین نمی‌کند.
مجیدیان درباره دغدغه‌های پزشکان توضیح داد: یکی از دغدغه‌های اصلی، مسائل مالی و دسترسی بیماران به خدمات و داروهاست. وقتی بیمار دغدغه مالی داشته باشد، مسیر درمان متوقف می‌شود و پزشک نمی‌تواند به نتیجه مطلوب برسد. مخصوصاً در بخش دولتی، پزشکان فداکاری می‌کنند و انتظار دارند تمرکز آن‌ها تنها روی درمان بیماران باشد.
بیماری‌های نوپدید و پیشگیری
وی درباره بیماری‌های عفونی گفت: این بیماری‌ها اغلب جز اولویت‌های دوم یا سوم هستند و بسیاری بیماران غیرعفونی در اولویت‌اند، اما علم پزشکی روزبه‌روز پیشرفت می‌کند. برخی بیماری‌ها جنبه ژنتیکی دارند و برخی دیگر نوپدید و بازپدید هستند. تجربه ویروس کرونا نشان داد که دنیا می‌تواند غافلگیر شود و کنترل بیماری‌های ویروسی نیازمند اقدامات پیشگیرانه مثل رعایت نظافت شخصی، شستشوی دست‌ها و اجتناب از حضور در مکان‌های شلوغ است.
این پزشک متخصص درباره بیماری‌های باکتریایی و قارچی اظهار کرد: در شمال کشور، بیماری‌هایی مانند تب شالیزار رایج است. این بیماری از طریق خاک آلوده منتقل می‌شود و در مراحل پیشرفته می‌تواند کشنده باشد. همچنین بیماری‌های قارچی در باشگاه‌ها و استخرها زیاد شده است. رعایت نظافت شخصی و استفاده از وسایل شخصی الزامی است.
مجیدیان در پایان با هشدار درباره مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک تأکید کرد: از همه افراد که علائم شبیه سرماخوردگی دارند، خواهش می‌کنم به خودسرانه سراغ آنتی‌بیوتیک‌ها مثل آموکسی‌سیلین و آزیترومایسین نروند. مصرف بی‌رویه باعث مقاومت دارویی می‌شود و در مواقع حیاتی پزشک با چالش انتخاب دارو مواجه می‌شود.
پزشکی مسئولیتی بر دوش ما
مهدی احمدی دانشجوی سال چهارم پزشکی عمومی در گفتگو با بلاغ با اشاره به معنای روز پزشک گفت: این روز یادآور مسئولیتی است که بر دوش ماست؛ نه تنها درمان بیماری، بلکه حمایت از روح و امید بیماران.
وی درباره بزرگ‌ترین چالش مسیر پزشکی افزود: حفظ تعادل بین کار و زندگی شخصی و مدیریت استرس بیماران از سخت‌ترین بخش‌هاست. گاهی باید با کمترین امکانات، بهترین مراقبت را ارائه دهیم.
این پزشک جوان تجربه خدمت در مناطق محروم را نقطه‌ای تأثیرگذار در مسیر حرفه‌ای خود دانست و گفت: در این مناطق، مهارت، خلاقیت و صبر اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و ارزش کوچک‌ترین کمک‌ها بیشتر مشخص می‌شود.
احمدی همچنین به مردم توصیه کرد: رعایت اصول پیشگیری و مصرف مسئولانه دارو، نقش کلیدی در سلامت جامعه دارد و مراجعه به پزشک و پیروی از تجویز، سلامت فردی و جمعی را تضمین می‌کند.
وی در پایان خاطره‌ای شیرین از حرفه خود را این‌گونه بیان کرد: پس از ماه‌ها تلاش، بیماری که شرایط سختی داشت بهبود یافت و لبخند رضایتش را دیدم. آن لحظه همه خستگی‌ها و دشواری‌ها فراموش شد.
به گزارش بلاغ؛ روز پزشک فرصتی است تا سپیدپوشانی که با فداکاری و تعهد، زندگی و امید را به جامعه هدیه می‌کنند، ارج نهاده شوند. هر لبخند بیمار و هر بهبودی، یادآور ارزش بی‌کران این خدمت است.
گزارش: وجیهه یخکشی
لینک کوتاه : https://safireharaz.ir/?p=11037
