زندگی نامه شهید « رضا ابراهیمى» از آمل
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»، شهید «رضا ابراهیمى» فرزند : محمد علی در چهارم خرداد ۱۳۴۸ هجری شمسی در روستای قائمیهآمل به دنیا آمد .شهید «رضا ابراهیمی» در سایه محبت های پدر و مادر پاکدامن و مهربانش دوران کودکی را پشت سر گذاشت و بعد وارد مدرسه شد و به فراگیری تحصیل پرداخت، تا مقطع راهنمایی تحصیل کرد. ایشان بسیار مهربان و خوش رفتار بودند و به پدر و مادر و خانواده خود بسیار علاقمند بودند.
شهید «رضا ابراهیمى» در عضویت بسیجی و در لشکر ۲۵ کربلا و در رسته پیاده به اسلام خدمت می کرد که در چهاردم تیر ۱۳۶۴ در منطقه عملیاتی سروآباد مریوان شهد شیرین شهادت نوشید و در جوار رحمت الهی جای گرفت. پیکر پاک این شهید عزیز پس از تشییع در گلزار شهدای روستای قائمیه آمل به خاک سپرده شد.
سلام و درود خدا بر روح پاک و مطهرش.
وصیتنامه«شهید رضا ابراهیمى» از آمل
گمان مبرید کسانىکه در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه آنان زنده اند و در نزد پروردگار خویش روزى مى خورند. قرآن کریم
اسلام مانند شیشه اى است اگر بشکند تیزتر مى شود. امام خمینى
با درود و سلام بى همتا بر منجى عالم بشریت مهدى موعود و نائب برحقش خمینى کبیر، پرچمدار لااله الّااللّه، قلب تپنده ملت محروم دنیا خمینى روح اللّه و با سلام و درود فراوان بر شهیدان گلگون کفن از صدراسلام تاکنون و با سلام و درود پربرکت به روحانیت اسلام در خط امام. هم اینک وصیت نامه ام را شروع مى کنم.
اینجانب رضا ابراهیمى ۱۵ ساله وصایایى دارم که به خدمت شما عزیزانم عرضه مىکنم. پدر و مادر و برادرانم! اگر از من بدى دیده اید مرا ببخشید. از شما مى خواهم هرگز بر مزارم گریه نکنید تا مشرکین و منافقین از خدا بىخبر نگویند دلمان از این انقلاب سرد شده است.
برادرانم! امیدوارم راهم را ادامه دهید. هرگز مرا فراموش نکنید و دعا به جان امام از یادتان نرود و در شبهاى پنجشنبه و جمعه مرا و بخصوص شهیدان را به یاد بیاورید.
پدرم و مادرم و برادرانم! من خودم حقیقت را دریافته و به سویش شتافتم تا به اینجا رسیدم. خداوند مى فرماید: اناللّه و اناالیه راجعون. سرانجام بازگشت ما به سوى خداست. چه خوش است که مرگ و بازگشت، همان مرگ و بازگشتى باشد که او (خدا) مى خواهد و آن همان شهادت فى سبیل اللّه است.آن روزى که من راهى جبهه مى شدم شوق خدا و شهادت آنقدر در من فراوان بود که امکان ایستادن در جائى را نداشتم و کاسه صبرم مالامال شده بود.
امت حزب اللّه! از تفرقه ها دورى بجوئید و گوش به زنگ باشید که امام عزیزمان چه مى فرماید تا بدان عمل کنید و هرگز از امام عقب نمانید و از او پیشى نگیرید. فقط و فقط با قدم هاى او گام بردارید. مبادا تفرقه ها دلتان را از انقلاب سرد کند و از انقلاب دورى جوئید. مبادا کارى کنید که دل خانواده هاى شهدا را بشکنید و آنها را ناراحت کنید.
عزیزان! بهشت را به سختىها خواهند داد تا سختى نکشید راحتى نخواهید دید. اگر مى خواهید در آخرت سربلند باشید تقوا پیشه کنید و از تفرقه ها بپرهیزید. برادرانم، دوستان و آشنایانم و امت حزب اللّه! اگر مى خواهید راهم را ادامه دهید در خط اسلام باشید و اسلحه بر زمین افتاده مرا به دست گیرید تا جاى خالى ام را در جبهه پر کنید و بدانید صدام رفتنى است. آنانکه دلشان به پشتیبانى صدام خوش است بدانند که کور خوانده اند. ملت همیشه در صحنه و حزب اللّه ایران بپا خاسته اند و تا آخرین نفس و تا آخرین فشنگ با شما مبارزه مى کنند و گول شماها را نمى خورند و نخواهند خورد.
خانواده عزیزم و امت حزب اللّه! »الصلوه عمودالدّین« نماز ستون دین است. نماز را در اول وقت و با جماعت بخوانید. نماز را ترک نکنید چون ترک نماز باعث مى شود از خط اسلام منحرف شوید. باز هم سفارش مىکنم پدر و مادر و برادرانم! بر مزارم گریه نکنید. در آخر سلام مرا به تمامى آشنایان و فامیلان و دوستان عزیزم برسانید. دیگر عرضى ندارم. خداحافظ. اگر بدى از من دیدید مرا ببخشید.
رضا ابراهیمى
۶۳/۱۱/۱۳
