در همین راستا، طرح «ایستگاه اقامتگاهی ایست کار» که نزدیک به یک دهه است که به عنوان یک پروژه نوین ساماندهی کارگران ساختمانی معرفی شده است، اما متأسفانه اجرای آن در بیشتر شهرهای استان روی زمین مانده و تنها در شهر آمل به صورت محدود راه‌اندازی شده است؛ نبود چنین زیرساخت‌های اساسی باعث شده تا کارگران ساختمانی مجبور باشند ساعت‌ها در معابر عمومی و میادین شهر انتظار بکشند، بی‌آنکه مکانی امن و مناسب برای استراحت و انتظار داشته باشند.
همچنین فقدان عزم جدی از سوی مسئولان شهری و استانی برای پیگیری و اجرای این طرح‌ها، نگرانی‌ها را دوچندان کرده و موجب شده کارگران ساختمانی در شرایطی سخت، بدون بیمه و سرپناه، به کار ادامه دهند. این وضعیت نه تنها رفاه کارگران را به خطر می‌اندازد، بلکه عدالت اجتماعی در حمایت از قشر زحمتکش را زیر سوال می‌برد.
.jpg)
مشکل بیمه و چالش‌های کارگران ساختمانی
او تأکید کرد: فساد در فرآیند بیمه‌پردازی نباید مانع حمایت از کارگران حقیقی شود و خواستار بازگرداندن آنها به چرخه بیمه است.
صمد ربانی رئیس کانون صنفی کارگران ساختمانی مرکز مازندران نیز در این خصوص بیان کرد: مشکلات اقتصادی، بیکاری، گرانی، نداشتن امنیت شغلی، عدم وجود مکانی مناسب برای توقفگاه در تابستان و زمستان و بیمه از مهم‌ترین چالش‌های کارگران ساختمانی است.
وی افزود: اگرچه بخش عمده‌ای از کارگران بیمه شده‌اند، اما هنوز تعداد قابل توجهی بدون بیمه باقی مانده‌اند و این مسئله نیازمند توجه جدی است.
طرح سامانه اقامتگاهی «ایست کار» و چالش‌های اجرایی
ساداتی افزود: متأسفانه در سایر شهرهای مازندران این طرح مهم هنوز اجرایی نشده و به دلیل عدم همکاری کافی مسئولان شهری، کارگران با مشکلات متعددی روبرو هستند.
وی از مسئولان خواست تا با تخصیص زمین و منابع لازم، زمینه اجرای این طرح در تمامی شهرهای بزرگ استان را فراهم کنند تا شرایط زندگی و کار کارگران بهبود یابد و معابر شهری سامان پیدا کند.
مشکل توقفگاه و سرپناه کارگران ساختمانی
وی با اشاره به فعالیت افزون بر ۱۰ هزار کارگر ساختمانی فصلی در مرکز استان، افزود: سه نقطه اصلی تجمع کارگران حول میدان خزر، زیر پل راهبند و سه‌راه ملامجدالدین است، اما هیچ مکان مشخص و سرپوشیده‌ای برای آنها وجود ندارد.
ربانی با اشاره به ماده ۱۸ قانون بهبود مستمر کسب‌وکار گفت: شهرداری و شورای شهر موظف به ساماندهی این کارگران هستند، اما هیچ اراده جدی برای تحقق این امر دیده نمی‌شود و ما عملاً از آنها قطع امید کرده‌ایم.
وی تاکید کرد: این مطالبه کارگران از سال ۱۳۹۳ پیگیری شده اما هنوز به نتیجه عملی نرسیده است.
رئیس کانون صنفی کارگران ساختمانی مرکز مازندران با اشاره به فصل پاییز و مشکلات کارگران برای انتظار طولانی در هوای سرد و بارانی گفت: حداقل کاری که باید انجام شود، ساخت یک سرپناه است که آنها را از گرما و سرما حفظ کند و تجمعات کارگران را ساماندهی کند، اما این طرح همچنان روی زمین مانده است.
ربانی در پایان گفت: ما بارها با مسئولان شهری صحبت کرده‌ایم تا کارگران در معابر و پارک‌ها تجمع نکنند، اما تاکنون هیچ اقدام عملی صورت نگرفته و عدم مدیریت مناسب وضعیت کارگران ساختمانی به قوت خود باقی است.
همچنین ساخت سرپناهی برای کارگران ساختمانی که بتواند آنها را از شرایط نامساعد جوی حفظ کند، همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و کارگران این بخش پرمشقت همچنان فاقد مکانی امن برای توقف و استراحت هستند.
رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی مازندران و دیگر فعالان صنفی، ضمن تأکید بر ضرورت شفافیت و همکاری مسئولان، خواستار توجه جدی به حقوق و کرامت این قشر زحمتکش شدند تا عدالت اجتماعی و رفاه کارگران ساختمانی به واقعیت تبدیل شود.
مع‌الوصف، کارگران ساختمانی مازندران، این ستون‌های خاموش توسعه، همچنان در انتظار روزی هستند که نه تنها بیمه‌ای واقعی و پایدار داشته باشند، بلکه سرپناهی گرم و امن برای گذران لحظات انتظارشان در میان سردی کوچه‌ها و میادین شهر.
طرح «ایست کار» که نوید ساماندهی و آرامش را به همراه داشت، هنوز در بیشتر شهرها تنها بر کاغذ باقی مانده است و این بی‌توجهی، گویای نیازمند بودن مسئولان به بازنگری و همتی جدی‌تر است.
امید است روزی برسد که عدالت و کرامت کارگران، چون نوری تابان در سایه همدلی و تدبیر، روشنایی بخش زندگی سخت آنان باشد.
گزارش: مجتبی قربانی
انتهای خبر/
