به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»، امید رنجبر عمرانی / ۱۲ فروردین با طلوعی از نور آمد که بر برگ های تاریخ ایران نقش می بندد. این ماه، نفس هایش عطر شکوفه های نارون و زمینش آینه ای از رستاخیز زندگی است. در این فصل رویش، خاطره ی ۱۲ فروردین همچون نگینی درخشان بر تارک هویت ملی ایران می درخشد؛ روزی که ملتی با دستان به هم پیوسته در یکپارچگی بی مانند، سنگ بنای نظامی را نهاد که نامش « جمهوری اسلامی » شد. نظامی که نه در قصرهای سرد سیاست مداران که در دل های گرم مردمی شکل گرفت که آزادی را با ایمان عجین کردند و استقلال را با جان خریدند. این روز، یادآور لحظه ای است که آسمان ایران، شاهد پرواز کبوتر آرزوهای مردمی بود که می خواستند سایه ی سرنوشت خود را با دستان خود ترسیم کنند.
امسال اما ۱۲ فروردین در هماهنگی با نوای بلند شعار سال ۱۴۰۴، « سرمایه گذاری برای تولید »، روایتی حماسی تر می یابد. روزی که سرمایه گذاری برای تولید، نه به عنوان یک نظریه که به مثابه خون جاری در رگ های این سرزمین، نیازمند تپش های قلب های مصمم است. همانگونه که در آن روزهای سرنوشت ساز، مردم با سرمایه ی ایمان، انقلابی را آفریدند که جهان را به حیرت واداشت، امروز نیز باید گنجینه ی توانایی های ملی را پای تولید گذاشت؛ تولیدی که زاینده ی ثروت، اشتغال و عزت است. این مسیر، جاده ای است که هر گامش با سکه های تلاش و ابتکار فرش می شود.
تولید، زبان گویای استقلال است. در کشوری که روزی وابستگی، زخمی بر پیکره ی اقتصادش بود، امروز کارگاه های خودکفایی، نشان زخم های کهنه را التیام بخشیده اند. از کارخانه های فولاد که آهن را به شعر مقاومت تبدیل می کنند تا آزمایشگاه های دانش بنیان که داروهای حیات بخش را با دانش متخصصان داخلی می سازند، همه و همه گواه آن هستند که سرمایه گذاری برای تولید، تنها یک شعار نیست؛ یک سبک زندگی است. سبکی که در آن، کشاورز دشت های خشک را به مزرعه های پنبه تبدیل می کند، صنعتگر از خاک، طلای سیاه استخراج می نماید و بانوی هنرمند، نقش فرش های ایرانی را به نگین خانه های جهانیان بدل می سازد.
۱۲ فروردین به ما می آموزد که هیچ دیواری بلندتر از اراده ی مردم نیست. روزی که دشمنان، محاصره ی اقتصادی را سلاحی برای تسلیم ایران می پنداشتند، غافل از اینکه این ملت، محاصره را به فرصتی برای جهش تبدیل خواهد کرد. امروز، سدهای تحریم شکسته شده اند و رود خروشان تولید ملی با قدرت هر چه تمام تر به پیش می رود. از پهنه ی کویر تا قله های برفی، از خلیج همیشه فارس تا دامنه های البرز، صدای چکش های کارگران، ترنم موتور کارخانه ها و زمزمه ی بذرهایی که در خاک می نشینند، سمفونی امید را می نوازند. این صداها، پژواک همان ندایی است که در ۱۲ فروردین ۵۸ طنین انداز شد: ما می توانیم.
سرمایه گذاری برای تولید، حماسه ای است که در هر خانه آغاز می شود. این سرمایه گذاری تنها به دولت محدود نیست؛ هر شهروندی با خرید کالای ایرانی، هر کارآفرینی با راه اندازی خط تولید جدید و هر دانشجویی با تبدیل ایده به فناوری در این حماسه سهیم است. جوانی که در روستا با نوآوری خود سیستم آبیاری هوشمند می سازد، مهندسی که پهپادهای کشاورزی را طراحی می کند و مادری که با آموزش فرزندش به ارزش « ساخت ایران »، فرهنگ خودباوری را نهادینه می سازد، همه سربازان گمنام این جبهه ی مقدس اند.
در آستانه ی افق ۱۴۰۴، ایران ما تصویری زنده از تلاش و تکاپو است. کارخانه های پیشرفته ی خودروسازی که رقابت با برندهای جهانی را هدف گرفته اند، مزارع گندمی که در سایه ی آبیاری قطره ای به دریایی از خوشه ها تبدیل شده اند و استارت آپ هایی که از دل دانشگاه ها برآمده و اکنون در بازارهای دیجیتال جهان می درخشند، همه نشانه های عبور از گذرگاه دشوار و رسیدن به قله های افتخارند. این دستاوردها، ثمره ی همان تفکری است که در ۱۲ فروردین به نام « اعتماد به نفس ملی » متولد شد.
روز جمهوری اسلامی ایران، روز پیمان با آرمان هایی است که شهیدان، نگهبانان همیشگی آن بوده اند. امروز این آرمان ها در قالب پروژه های عظیم ملی تجسم یافته اند: سدهای ساخته شده بر رودخانه های خروشان، پالایشگاه هایی که چشمه های نفت را به فرآورده های ارزشمند تبدیل می کنند و نیروگاه های خورشیدی که آفتاب سوزان کویر را به برق زندگی بدل می سازند. اینها تنها سازه های فیزیکی نیستند؛ اینها نمادهای ایستادگی، نمادهای امید و نمادهای پیروزی اراده ی ملت ایران بر هر چالش هستند.
۱۲ فروردین پیوند ناگسستنی گذشته، حال و آینده است. این روز به ما یادآوری می کند که چگونه ملتی با تکیه بر فرهنگ غنی خویش از دل طوفان های سهمگین، سربلند بیرون آمد. امروز نیز با تکیه بر همان فرهنگ، فرهنگی که کار را عبادت می داند و تولید را جهاد، می توان اقتصاد ایران را به چرخه ای از شکوفایی دائمی رساند. فرهنگ « قناعت » که اسراف را دشمن تولید می داند، فرهنگ « همت » که بن بست ها را با اراده می شکند و فرهنگ « اتحاد » که اختلاف ها را پشت سر می گذارد، همان سلاح های نامرئی هستند که دشمن را به زانو درمی آورند.
بهار تولید، با طراوت ترین فصل اقتصاد ایران است. این بهار، نه تنها در کارخانه ها و مزارع، که در کتابخانه ها، آزمایشگاه ها و حتی خانه های کوچک رخ می نماید. دانش آموزی که ربات خود را می سازد، دانشجویی که اپلیکیشنی برای تسهیل کشاورزی طراحی می کند و معلمی که بذر علاقه به علم و فناوری را در ذهن کودکان می کارد، همه باغبانان این بهارند. سرمایه گذاری برای تولید، یعنی آب دادن به این باغچه های کوچک تا فردا، جنگلی انبوه از نوآوری و پیشرفت شوند.
در این روز تاریخی، بیایید دوباره سوگند بخوریم به خون شهیدان، به آرمان های امام خمینی(ره) و به آینده ای که فرزندان مان سزاوار آن هستند. سوگند که هرگز دست از تلاش برنداریم، سوگند که کالای ایرانی را افتخار خود بدانیم و سوگند که در هر جایگاه، سفیری برای تولید ملی باشیم. این راه، راهی است که پایانش نور است، چرا که تولید، چراغی است که تاریکی فقر، وابستگی و تحقیر را از میان برمی دارد.
۱۲ فروردین، روزی است که تاریخ ثابت کرد ملتی که « آری » به استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی گفت، می تواند در هر عرصه ای پیروز میدان باشد. امروز این میدان، میدان اقتصاد و سلاح مان، سرمایه گذاری برای تولید است. بیایید این سلاح را با ایمان، آگاهی و تلاش همیشگی به دست گیریم تا ایران، مهد تمدن، علم و عدالت شود که شایسته ی آن است.
فرا رسیدن ۱۲ فروردین، روز جمهوری اسلامی ایران، بر همگان مبارک باد؛ روزی که در آن، آینده با دستان پرتوان امروز ساخته می شود.
- نویسنده : امید رنجبر عمرانی
