وصیتنامه شهید عباس اکبری از آمل

زندگی نامه شهید عباس اکبری از آمل

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»،شهید عباس اکبری  متولد: ۱۳۴۵ آمل است. ایشان در سایه محبت های پدر و مادر پاکدامن و مهربانش دوران کودکی را پشت سر گذاشت و بعد وارد مدرسه شد و به فراگیری تحصیل پرداخت، تحصیلات را در مقطع راهنمایی به پایان رساند .

شهید عباس اکبری عضو رسمی سپاه بود و در لشکر ۲۵ کربلا به اسلام خدمت می کرد که در ۱۳۶۲/۱۲/۱۰ هجری شمسی در منطقه عملیاتی دهلزان شهد شیرین شهادت نوشید و در جوار رحمت الهی جای گرفت. پیکر پاک این شهید عزیز پس از تشییع در گلزار شهدای روستای مطهر دابودشت آمل به خاک سپرده شد.

سلام و درود خدا بر روح پاک و مطهرش.

وصیتنامه شهید عباس اکبرى

بسم اللّه الرحمن الرحیم

آنان‏که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت کردند و در راه خدا جهاد کرده‏اند اینان امیدوار و منتظر رحمت خدا مى‏باشند که خدا بر آنها بخشاینده و مهربان است.    قرآن سوره بقره

شما باکى از اینکه شکست بخورید نداشته باشید. براى اینکه لشکر اسلام هیچ وقت شکست ندارد. شهادت شکست نیست پیروزى هم شکست نیست شما یا پیروز شوید و یا شهید در هر دو جهت پیروزى با شماست.   امام خمینى

به نام اللّه پاسدار حرمت خون شهیدان و به نام تمامى شهیدان اسلام و با درود بر رهبر کبیر انقلاب، نائب برحق امام زمان، لبیک‏گوى صداى هل من ناصر حسین، ابراهیم قرن، موسى زمان، امام روح‏الله الموسوى الخمینى و با سلام گرم به رزمندگان عزیز که در راه خدا جهاد کرده ‏اند و از جان و مال و زندگى گرمشان گذشتند و در سرزمین‏هاى گرم و خشک جنوب و کوه‏هاى سرد و بلند غرب حماسه آفریدند و سرانجام به لقاءالله پیوستند. روحشان شاد و یادشان گرامى و راهشان پررهرو باد.

اول رو به پروردگار مى‏کنم و مى‏گویم که پروردگارا! من با چشمانى باز و با آگاهى بر اینکه چه راهى را مى‏روم و با ایمان به تو و طرفدارى از حق و مبارزه با کفر بدین راه آمدم. نه به خاطر خودنمایى بلکه به خاطر مبارزه با نفس و کامل کردن ایمان خود این راه را انتخاب کردم پس پروردگارا! تو خود مرا بیامرز و از سر گناهانم درگذر. مرا جزو اولیاء خودت قرار بده تا به حال من مرده بودم و این لحظه آغاز جهاد و شهادت است این احساس را در خود مى‏بینم. تازه دارم از مادر متولد مى‏شوم و زندگى جاوید خود را آغاز مى‏کنم.

شهادت انسان را به درجه اعلاى ملکوتى مى‏رساند و چقدر شهادت در راه خدا زیباست و من به طور یقین درک کردم شهادت تصادفى نیست بلکه لیاقت و سعادتى است بزرگ که نصیب همه ماها نمى‏گردد. بلکه نصیب آنهایى مى‏گردد که از تمام خوشى ‏هاى زندگى خود گذشتند و عاشقانه در راه خدا مى‏جنگند.

خدایا! مى‏دانم لیاقت شهادت در راهت را ندارم ولى اى خداى بزرگ و قادر از تو عاجزانه مى‏خواهم که هرچه زودتر اگر لایق این سعادت بزرگ هستم نصیبم بگردان. برادران و خواهرانم! امیدوارم که این بنده حقیر را از دعاى خیرتان فراموش نکنید. در طى چند سال عمر که در خدمت شما بودم مى‏دانم جز بدى و اذیت به شما کارى نکردم، ولى از همگى شما عاجزانه حلالیت مى‏طلبم و امیدوارم که این بنده حقیر و مسکین خدا را به بزرگى خودتان ببخشید و از تمامى افراد از طرف این بنده گناهکار از خدا حلالیت بطلبید.

آنجائى که اسلام عزیز در هر بُرهه از زمان احتیاجش به ما بود برویم و هرجائى که احتیاج به فداکارى بود فداکارى کنیم. ما مانند مردم کوفه نیستیم که امام حسین (ع) را تنها بگذاریم. مردم ما از اول هم به نداى هل من ناصر امام عزیزمان پیر جماران لبیک گفتند و تا آخرین قطره خونشان نیز همچنان استوار خواهند ماند.

این باید براى ما مسلمان‏هایى که دم از دین و اسلام مى‏زنیم ننگ باشد که در این لحظه حساس و سرنوشت‏ساز در خانه‏هایمان در زیر چادر زن‏ها بخوابیم و همیشه به فکر مادیات و شکم‏ پرستى و مال‏اندوزى باشیم و یا اصلاً حساس به مسائل کشور نباشیم. در حالى که در یک خانواده تمام افراد خانواده براى اسلام و وطن اسلامى‏شان به شهادت مى‏رسند مگر آنها مثل ما نیستند. مگر آنها گناهى مرتکب شده‏اند. آنها جرمشان این بود که به خاطر اسلام فدا شدند و حاضر نشدند که سرزمین اسلامى‏شان پُر از شرک و فساد و بیگانه گردد و به همین خاطر قربانى جنایت‏هاى صدام یزید کافر شدند. در اینجا من یک جمله با مزدوران و منافقین داخلى دارم که اى منافقان بدتر از کفار! اگر شما تمام خانه‏هاى ایران را بمب‏ گذارى کنید و اگر شما همه ملت را بکشید حتى اگر یک نفر از ماها بماند بدانید که همان یک نفر قیام خواهد کرد و زیر بار ظلم و ستم شما منافقان نیرنگ‏ باز نخواهد رفت. پیامى به تک‏تک پدر و مادرانى دارم که مانع از آمدن فرزندشان به جبهه‏ ها مى‏شوند و مى‏خواهم بگویم که اى پدر و مادر! این فرزندان امانتى هستند از طرف خدا در نزد شما و باید هر وقت خطرى اسلام را تهدید کرد تمامى فرزندانتان را براى دین خدا و پایدارى اسلام عزیز فدا کنید موقعى که جنگ باشد جان و مال و فرزند به چه درد مى‏خورد و این موقع همان موقع است و این رهبر همان لبیک گوى امام حسین است. پس کمى بیاندیشید و تحت تاثیر هوى و هوستان قرار نگیرید. اگر شما امروز مانع از این کارها بشوید فردا در پیش حضرت زهرا(س) نمى‏توانید جواب‏گو باشید. اگر امروز مانع از رفتن فرزندانتان به جبهه یا بسیج و یا سپاه و دیگر جاهاى اسلامى بشوید بدانید که فردا نمى‏توانید جوابگوى آن مادرى باشید که ۵ فرزندش را در راه خدا قربانى کرده است. پس دریغ نکنید و همیشه به فکر اسلام راستین باشید.

جمله دیگرى که براى جوانان عزیز دارم این است که اى برادران عزیز! مبادا خداى ناکرده تحت تاثیر مادیات زندگى قرار بگیرید و معنویات را فراموش کنید. به خدا قسم اگر قدر این انقلاب و این زمانه را ندانیم هلاک خواهیم شد. اگر امروز تکلیفى را که شهدا به گردن ما انداختند انجام ندهیم، فرداى قیامت نمى‏توانیم جواب‏گوى شهدا باشیم و هرگز نمى‏توانیم ادامه دهندگان راه شهدا باشیم. پس برادرانم! شهدایى که به خاطر اسلام و حفظ ناموس من و شما حاضر شدند تا در غربت جان خودشان را بدون اینکه کسى بر بالین‏شان باشد فدا کنند هرچند که امام زمان(عج)  و امام حسین(ع) و دیگر معصومین بر بالین‏ شان بودند و این سعادتى است بزرگ که نصیب همگان نخواهد شد و شماها هم سعى کنید حسین وار زندگى کنید و وارث خون‏هاى شهیدان اسلام باشید و در روز قیامت سرافراز و سربلند باشید انشاءالله.

و سخنى که براى دیگر افراد محل دارم این است که اى پدرانم، مادرانم و برادران و خواهرانم که همگى شما نورچشم رهبر هستید، اولا از تک تک شما حلالیت مى‏طلبم و امیدوارم که مرا حلال کنید و امیدوارم که همیشه ادامه‏دهندگان راه شهدا و سربازان امام زمان باشید. خداى ناکرده مبادا شیطان شما را وسوسه کند و به خاطر کمبودهاى مادى داد و فریاد کنید و پشت سر هم اعتراض کنید. انشاءالله که به خواست خدا این طور نیست. عزیزان من، کمبود در مملکت است ولى باید به کمک همدیگر این کمبودها و ضعف‏ها را برطرف کنیم تا بتوانیم انقلابمان را به تمام جهان صادر کنیم. پس سعى کنید به خاطر اسلام این سختى‏ها را تحمل کنید. انشاءالله.

و تو اى مادر مهربانم! مى‏دانم که براى آمدن من ثانیه شمارى مى‏کردى و اى مادرم! در زمانى که خدا مرا به مهمانى دعوت کرده بود، من عاشقانه به ملاقات خدا شتافتم و امیدوارم که مرا حلال کنى و در نبود من گریه و ناراحتى نکنى و در بالاى خانه‏مان پرچم‏هاى لااله‏الاالله نصب کن و با استقامت و صبر و پایدارى از انقلاب حمایت کن.

و تو اى خواهر مسلمان! تو نیز زینب زمانه باش و در راه خدا مبارزه کن و با مشت محکم بر دهان یزید و یزیدیان بزن. خدا کسانى را که در راهش جهاد مى‏کنند اجرى عظیم عطا خواهد کرد.

و شما اى برادران حزب‏الهى! بعد از شهادتم راهم را ادامه دهید تا روحم را شاد گردانید و برایم گریه نکنید که دشمن آماده این است که ضعفى از شما بگیرد و آن را بزرگ کند و دشمن از گریه شما خوشحال مى‏شود. گریه نکنید تا دل آنها را به درد آورید. همان طور که آنان با شهید کردن بزرگان مملکت دل شما را به درد آوردند و در راه خدا جهاد کنید و از مال و جان خود بگذرید که این دنیا زودگذر است و آنچه باقى است دنیاى آخرت است. برادرانم! من دوست ندارم که در مراسم عزادارى و تشیع جنازه من افرادى بى‏طرف و سرمایه دار و مخالف خط امام شرکت کنند و همین طور وصیت مى‏کنم که بر جنازه‏ام کسانى نماز بگذارند که پیرو خط امام و در غیر این صورت چه بهتر که جنازه‏ام بى‏نماز به خاک سپرده شود. همچنین به همسرم توصیه مى‏کنم که بدون هیچ ناراحتى و گریه توکل بر خدا کنى و همواره در زندگیت صبر را پیشه کنى و ادامه دهنده راه من و تمامى شهداى اسلام باشى. انشاءالله.

و در آخر وصیت مى‏کنم که همان طورى که با لباس سپاه عروسى نموده ‏ام مى‏خواهم با همین لباس اگر امکان داشت مرا دفن کنید و اگر لیاقت آن را داشته‏ام مرا در مزار کنار آن دو شهید گرامى و بزرگوار به خاک بسپارید.

بارالهى من نمى‏خواهم که در بستر بمیرم

یاریم کن تا به راهت در دل سنگر بمیرم

امیدوارم مرا ببخشید که سر شما را به درد آوردم و وقت گرامى‏تان را گرفتم.

سلام مرا به امام عزیز و مهربانم برسانید و بگوئید که سرانجام خداوند این لیاقت را به این بنده گناهکار و حقیرش عطا فرموده است که در هنگام جهاد در راه خدا خون بى‏ارزشم ریخته گردد.