به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز» به نقل از «بلاغ»، شهرزاد خداپرست در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی؛ به تشریح آئینی پرداخت که بیش از یک دهه است در دل این روستای کوچک اما پُر ایمان جاری است؛ آئینی برخاسته از نذر یک مادر، که حالا به پناهگاه دل‌های بی‌قرار در دهه اول محرم تبدیل شده است.
وی در توضیح پیشینه این مراسم گفت: ماجرا از سال‌ها پیش آغاز شد، زمانی که پسر نوجوان یک خانواده در روستا به نام «علی نور جمشیدی» به بیماری سخت و پیچیده‌ای دچار شد. در آن روزهای بحرانی که هیچ راه درمانی پاسخگو نبود، مادر خانواده با تمام وجود به اهل‌بیت (ع) توسل و نذر کرد، اگر فرزندش شفا یابد، هر سال در دهه اول محرم سفره روضه‌ای در خانه‌شان پهن کند.
این فعال فرهنگی مذهبی روستای لزربن ادامه داد: پس از ادای این نذر، پسر خانواده به طرز معجزه‌آسایی شفا پیدا کرد و این شفای الهی، نقطه شروع سنتی شد که اکنون به بخشی از هویت مذهبی و فرهنگی روستای لزربن تبدیل شده است.
وقتی خانه‌ای حسینیه مردمی می‌شود
خداپرست اظهار داشت: خانه خانواده جمشیدی در دهه اول محرم به حسینیه‌ای باشکوه تبدیل می‌شود. مراسم با شور و صفای خاصی با حضور زنان و مردانی که با نیت‌های مختلف آمده‌اند، بسیاری از افراد به تجربه دیده‌اند که دعای‌شان در این روضه مستجاب شده و همین باور باعث شده جمعیت هرسال بیشتر شود.
وی با اشاره به وجه مردمی و خودجوش این روضه گفت: نکته جالب این است که این مراسم نه تبلیغ رسانه‌ای دارد، نه بنر و نه فراخوان رسمی؛ اما هر سال جمعی گسترده در آن شرکت می‌کنند. این نشان‌دهنده خلوص نیت بانیان روضه و اثرگذاری معنوی آن است.
سینی‌های شمع و اشک
این فعال فرهنگی مذهبی روستای لزربن با توصیف آیین‌های جانبی این روضه خاطرنشان کرد: زنان روستا با پخت نان محلی، حلوا، غذاهای نذری و شیرینی، سینی‌هایی مزین به شمع، پارچه سیاه و فانوس آماده می‌کنند. در حالی که نوحه‌های سوزناک محلی زمزمه می‌شود، این سینی‌ها از خانه علی نور جمشیدی تا مسجد و گورستان روستا به حرکت درمی‌آیند. صدای گریه، زمزمه‌های یا حسین و روشنایی شمع‌ها، حال و هوایی عجیب به فضا می‌دهد.
خداپرست از نقش پدر خانواده در اشاعه این سنت سخن گفت: آقای جمشیدی که راننده مینی‌بوس زائران است، در طول سال مسافران را به زیارت امامزاده‌ها می‌برد و در مسیر، داستان نذر همسرش و شفای فرزندشان را با سادگی و صداقت تعریف می‌کند. این روایت‌های صمیمانه، آن‌قدر اثرگذار بوده که بسیاری از مسافران برای شرکت در روضه به لزربن آمده‌اند.
تجلی همدلی و یاد شهدا
وی با اشاره به ابعاد اجتماعی برگزاری این آئین یادآور شد: این روضه فقط یک مجلس روضه نیست؛ به نماد همبستگی روستا تبدیل شده است. در کنار آن، هر سال یاد شهید مدافع امنیت اهل لزربن نیز در مراسم گرامی داشته می‌شود. مردم با خواندن دعا، نوحه و ذکر اهل‌بیت (ع) هم حاجاتشان را می‌طلبند و هم روح همبستگی اجتماعی و معنوی را زنده نگه می‌دارند.
این فعال فرهنگی مذهبی روستای لزربن در پایان با ابراز امیدواری از استمرار این آئین معنوی گفت: ما معتقدیم این روضه، باقیات‌الصالحاتی است که نسل به نسل در روستا جاری خواهد ماند. هر کسی که قدم در آن می‌گذارد، با دلی امیدوار و قلبی سبک‌تر از آن خارج می‌شود. اینجا خانه‌ای است که نام حسین (ع) در آن جاری بوده و خداوند همواره در خانه‌هایی که یاد اهل‌بیت (ع) در آن زنده است، نظر دارد.
انتهای خبر/
