زندگی نامه شهید «همت اله صبوری» از آمل
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»؛ شهید «همت اله صبوری» فرزند : حسین على در دهم شهریور ۱۳۴۵ هجری شمسی، در روستای بوران آمل به دنیا آمد. در سایه محبت های پدر و مادر پاکدامن و مهربانش دوران کودکی را پشت سر گذاشت و بعد وارد مدرسه شد و به فراگیری تحصیل پرداخت، و تا مقطع متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. به پدر و مادر بسیار احترام می گذاشت. با همه ی افراد خانواده بسیار صمیمی و مهربان بودند و الگوی خوبی از لحاظ معنوی و اخلاقی برای دیگران بودند .در کارها به پدر و مادر خود کمک می کردند
شهید «همت اله صبوری» بعنوان داوطلب بسیجی در لشکر ۲۵ کربلا به اسلام خدمت می کرد که در بیست و چهارم خرداد ماه ۱۳۶۷ هجری شمسی در منطقه عملیاتی شلمچه شهد شیرین شهادت نوشید و در جوار رحمت الهی جای گرفت. پیکر پاک این شهید عزیز پس از سال‌ها تفحص، در تاریخ بیست و پنج اسفند ماه ۱۳۷۳ با حضور امت حزب الله تشییع و در امام زاده صالح(ع) گلزار شهدای روستای بوران به خاک سپرده شد.
سلام و درود خدا بر روح پاک و مطهرش.
وصیتنامه «شهید همت اله صبوری» از آمل
با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامى و با سلام به رزمندگان اسلام و با سلام به امت شهیدپرور و مسلمان ایران.
اینجانب همت الله صبورى فرزند حسین متولد سال ۱۳۴۵ اعزامى از آمل چند عرض کوچک بعنوان وصیت به خانواده ام دارم که از این قرار است:
پدر جان! من هیچ بدهکارى ندارم و اگر احیاناً کسى پولى را به عنوان طلب از من بخواهد شما به او بدهید و نیز طلب هم از کسى ندارم.
پدر جان! من کوچکتر از آنم که به شما سفارش و یا وصیتى بکنم. فقط چند عرض کوچک دارم آن هم این است که هر انسانى یک روز به دنیا مى آید و یک روز از دنیا مى رود. چه خوب است انسان وقتى از دنیا مى رود توشه سفرش همراه با تقوى و عمل صالح باشد تا در سفر، در سرازیرى ها و پرتگاه هاى آخرت پاهایش نلغزد و به دره هاى جهنم سقوط نکند.
پدر و مادر من! من این تقوى و عمل صالح را در کار براى خدا و جنگ فى سبیل الله و در شهادت مى بینم و براى رسیدن به این آرزو (شهادت) در این جنگ شرکت مى کنم تا بلکه خداوند بزرگ آرزویم را برآورده کند. پس اى پدر و مادر مهربان و گرامى من! اگر خبر شهادتم را به شما رساندند ناراحت نباشید. چون خدا در قرآن مى فرماید: مپندارید که شهیدان مرده اند بلکه آنان زنده اند و در نزد خداوند روزى مى خورند و به شما سفارش مى کنم که بعد از مرگ من لباس عزا و سیاه نپوشید بلکه با لباس سفید و خندان به مزارم بیائید و برایم گریه مکنید تا دشمن کوردل و کفار از گریه تان خوشحال شوند.
سفارش من به تمامى خانواده ام این است که اگر نافرمانى از من در خانواده سر زده مرا ببخشید و حلالم کنید و از برادرم مى خواهم که اگر موقعى در خانه صدایم از صداى او بلندتر شد مرا ببخشند و از معلمانم در مدرسه مى خواهم که اگر رفتار بدى در مدرسه از من سر زده مرا ببخشند تا من وقتى که از این دنیا مى روم همراه با نارضایتى دیگران از این دنیا نروم تا خدا از من ناراضى باشد.
در ضمن از پدرم مى خواهم که اگر من شهید شدم جسدم را در امام زاده صالح دفن کنند تا من هم در اطراف مزار شهدا باشم و نیز در روز هفت من از مردم خوب پذیرایى کنید و بر سر مزار من قرآن بخوانید.
از شما خانواده ام و از شما مردم شهیدپرور ایران مى خواهم که بعد از هر نماز امام امت را دعا کنید و از خداوند طول عمر امام را بخواهید و از خداوند بخواهید که فرج امام زمان(عج) را نزدیکتر کند، چون اوست آزاد کننده بندگان خدا از زیر ستم مستکبرین.
دیگر عرضى ندارم به جز سلامتى شما. عمو جان این وصیت نامه در کنارت باشد. همتالله صبورى
