ادامه دهنده راه شهدا و امام حسین(ع) باشید
ادامه دهنده راه شهدا و امام حسین(ع) باشید
شهید «رضا عمرانی» از آمل در وصيت نامه اش مى گويد: ادامه دهنده راه شهدا و امام حسين(ع) باشيد و در هرحال امام را دعا كنيد و پشتيبان روحانيت مبارز باشيد

زندگی نامه شهید « رضا عمرانی» از آمل

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»، شهید « رضا عمرانی» در نهم خرداد ۱۳۲۷ هجری شمسی در در لاویج نور به دنیا آمد پدرش «طهماسب قلی»، و مادرش «منور یوسفی»، نام داشت.شهید « رضا عمرانی» در سایه محبت های پدر و مادر پاکدامن و مهربانش دوران کودکی را پشت سر گذاشت و بعد وارد مدرسه شد و به فراگیری تحصیل پرداخت، تحصیلات را در مقطع ابتدایی به پایان رساند.ایشان بسیار مهربان و خوش رفتار بودند و به خانواده خود و پدر و مادر خود بسیار علاقمند بودند.

شهید « رضا عمرانی» در عضویت بسیجی و در لشکر ۲۵ کربلا و در رسته پیاده به اسلام خدمت می کرد که در هفتم مرداد ۱۳۶۱ هجری شمسی در منطقه کوشک شهد شیرین شهادت نوشید و در جوار رحمت الهی جای گرفت. پیکر پاک این شهید عزیز پس از تشییع در امام زاده ابراهیم (ع) گلزار شهدای آمل به خاک سپرده شد.

سلام و درود خدا بر روح پاک و مطهرش.

وصیتنامه«شهید رضا عمرانی» از آمل

 انالله و اناإِلَیهِ راجعون.

 مکتبى که شهادت دارد اسارت ندارد.    امام خمینى

با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب. من رضا عمرانى، فرزند عباسعلى، ساکن آمل، متولد سال ۱۳۲۷، به میل خود در مقابل تکلیف شرعى به جبهه مى‏ روم تا در راه حق علیه باطل بجنگم و به نداى هل من ناصر ینصرنى رهبر کبیر لبیک گویم. به جبهه مى‏ روم تا در آخرت بتوانم در برابر کسانى‏ که در راه خدا کشته شده اند سربلند و سرافراز باشم.

وصیت من به همسرم این است که او باید ادامه ‏دهنده راه من باشد و فرزندم را آن طورى که اسلام و امام دستور مى‏ دهند تربیت کرده تا وقتى بزرگ شدد علیه آمریکا و نوکران آنها بجنگند. هرچند که بزرگ کردن فرزندان آن طورى که اسلام دستور مى‏ دهد بدون داشتن پدر وظیفه سنگین و مشکلى است، ولى همسرم! تو باید مانند همسران شهداى دیگر، هم نقش پدر و هم نقش مادر را براى تنها فرزندم داشته باشى و در نماز جمعه‏ ها و مخصوصاً در تشییع جنازه‏ ها او را همراه خود ببرى تا وقتى که بزرگ شد بتواند اینها را درک کند و اسلام واقعى را خوب بشناسد. از خداى بزرگ مى‏ خواهم که در این وظیفه سنگین تو و دیگر مادران را یارى کند.

و وصیت من به مادرم این است که مادر عزیزم! هرچند از دست دادن فرزند براى تو غم بزرگى است ولى تو باید مانند مادرانى که تنها فرزند خود را که تنها نان‏آور خانه آنهاست به جبهه مى‏ فرستند و خوشحال هستند خوشحال باشى. وصیت من به خواهرانم این است که از زینب این بانوى بزرگ اسلام درس بگیرند. آن طورى که وقتى زینب(ع) سر برادرش حسین(ع) را مى ‏بیند براى اینکه در دهان ستمگرانى چون یزید را بزند در کاخ او آن طور یزید را رسوا مى ‏کند که تاریخ از بیان آن سخنان عاجز است خواهران عزیزم! تو نیز مانند زینب(ع)باش و در آخر از همه خانواده شهدا و حزب‏ ا… خواهانم که ادامه دهنده راه شهدا و امام حسین(ع) باشید و در هرحال امام را دعا کنید و پشتیبان روحانیت مبارز باشید و امیدوارم که خداى بزرگ شهادت را نصیب من کند و لیاقت شهید شدن را داشته باشم.

والسلام علیکم و رحمهالله و برکاته

رضا عمرانى مورخه ۱۳۶۱/۰۴/۱۸