زندگی نامه شهید مرتضی برومند از آمل
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»، شهید مرتضی برومند فرزند غلامعلى متولد ۱۳۴۹/۰۷/۲۸ در شهرستان آمل است. شهید مرتضی برومند در سایه محبت‌های پدر و مادر پاکدامن و مهربانش دوران کودکی را پشت سر گذاشت و بعد وارد مدرسه شد و به فراگیری تحصیل پرداخت.
شهید مرتضی برومند در عضویت بسیجی و در لشکر ۲۵ کربلا و در رسته پیاده به اسلام خدمت می‌کرد که در تاریخ: ۱۳۶۵/۰۴/۰۸ هجری شمسی در جزیره مجنون شهد شیرین شهادت نوشید و در جوار رحمت الهی جای گرفت.پیکر پاک این شهید عزیز پس از تشییع باشکوه توسط امت حزب الله و همیشه در صحنه هزار سنگر در امام زاده ابراهیم (ع) گلزار شهدای آمل به خاک سپرده شد.
سلام و درود خدا بر روح پاک و مطهرش.
وصیتنامه شهید مرتضی برومند از آمل
بسم رب الشهدا والصدقین
به کسىکه در راه خدا شهید مى شود مرده نگوئید. آنها نمرده اند بلکه زنده اند ولى شما این واقعیت را درک نمىکنید. سوره بقره آیه ۱۵۴
با سلام خدمت آقا امام زمان(عج) و با سلام بر نائب برحقش امام امت و با سلام به روح پاک شهداى صدر اسلام از کربلاى امام حسین(ع) تا کربلاى ما و با افتخار بر امت و امام
گفته اند باید وصیت کرد و چیزى را به عنوان وصیت و سفارش باقى گذاشت اما چگونه کسى که وصیت مقدس شهدا را خوانده و سخنان سازنده آنان را پشت گوش نهاده و عمل نکرده توانائى دارد سفارش نماید. روح دربند و خسته ام قدرت به رقص درآوردن قلم و نگارش کردن را ندارد.
اکنون با نهایت شرمندگى به درگاه الهى توبه و بازگشت را انتخاب کرده ام تا شاید خداوند رحمان و رحیم دست رحمانیت به شرمندگى مان بکشد و عنایتى فرماید تا این راه را مقبول عظمتش بفرماید.
حال با نهایت شرمندگى به درگاه الله چند نکته اى است که باید متذکر شوم. اول اینکه ابرقدرت هاى جهانى باید بدانند که هیچگاه توانائى و قدرت مقابله با اسلام و مسلمین را و به حقیقت بگویم که توانائى مقابله با الله را نخواهند داشت.
این ملت غیور که به قول امام عزیزمان یک ملت الهى هستند و شجاعانه و جوانمردانه از مکتب مقدس اسلام به دفاع برخاسته اند هیچگاه خستگى و ذلت نخواهند پذیرفت و ابرجنایتکاران باید این را در گوش خودشان فرو کنند که مردم آگاه ایران با یاد و خواست الله نخواهد گذاشت که آمریکا آرامش خود را حفظ کند و این شعار همیشگى بر لبان پیر و جوان و کودک ایرانى است که تا رفع کل فتنه از پا نمى نشینم. اما چند نکته اى است که باید باز هم با نهایت افسردگى خاطر در میان شما برادران و خواهران حزب الله عرض نمایم و این که اسلام با کمک و یارى و دعاهائى که از قلوب پاک شما مردم برخاسته است حفظ و سلامت خواهد بود.
همچنین همگى این را مىدانیم که امام در قلب هاى تک تک ما جاى دارد. پس ما باید به فرمایشات و پند و اندرزهاى پیامبرگونه او گوش و دل فرا دهیم و سخنانش را به جان خریده و به نداى هل من ناصر ینصرنى حسینش به عمل لبیک گو باشیم که درس اخلاق و آزادگى را از ایشان فراگیریم چه خوب است که مصیبت هاى امام و به ویژه مصیبت دلخراش امام حسین(ع) را مطالعه کنیم و از آزادگى او درس بگیریم. به قرآن این کلام خدا با خواندنش عشق بورزیم و نماز این فریضه الهى را ترک نگوییم و سبک نشماریم. باشد که هدف مقدس شهدا را ارج نهاده و بدین وسیله خدا را خشنود سازیم و خانه آخرتمان را به خوبى بسازیم.
سخنى چند با پدر و مادرم، اعضاى خانواده و دوستان:
پدر و مادر عزیز و مهربانم! از زحمات شبانه روزى و فداکارى هایى که برایم کردید صمیمانه و با حضور قلب تشکر و تقدیر مىکنم.
شما مادر مهربانم! امیدوارم که بعد از رفتنم که انشاالله خداى متعال قبول فرماید صبر و تقوا را پیشه کنید و استقامت را سرلوحه کار خود کنید.
مادر در مورد حرکتم این را باید بگویم که آگاهانه آن را انتخاب کردم و به روشنى روز برایم مشخص است که اگر خدا ما را قبول فرماید انتهاى راهم انشاالله رضاى او خواهد بود و این را خود سخت باور کرده و شهادت را تنها آرزوى خود دانسته و با نیت خالص هیچ گاه شیرین تر از شهادت و رجعت به سوى او نخواهم دانست.
پدرم! از وقتى که خود را شناختم به مراتب این آیه شریفه »انالله و انا الیه راجعون« یقین حاصل کردم و دانستم که عاقبت باید این دنیاى فانى را وداع گفته و رجعت کنیم و اما تا به حال که مشخص شده که همه مان باید برویم و هجرت کنیم از این دنیا از مرگ و در بستر تنفر دارم و دوست مىدارم که این پیکرم در راه خدا تکه تکه شود. دوست مىدارم که جنازه خاکستر شده ام را به باد بسپارم تا باد خاکستر این دنیا را سه طلاقه کرده و روح دربندم را رهایى داده و آنگاه به سوى تنها محبوب دلهاى صادق رجعت نمایم.
حال مادرم و خواهرم و برادران دوست داشتنى ام! در مرگم گریه نکنید اگر خواستید بگریید و اشک بریزید به خاطر صحنه هاى ظهر عاشورا در کربلا که بر حسین(ع) گذشت و مظلومیت او اشک بریزید.
والسلام.
