داوود شالیکار در گفتگو با پایگاه خبری تحلیلی «سفیرهراز» در خصوص حماسه ششم بهمن ماه اظهار کرد: از سال ۱۳۵۷ عضو سپاه بودم و جزو اولین سری جذب که عمده فعالیت‌ها در قسمت اداری بود بعد از جنگ ۶۶ به دانشگاه رفتم و وارد حوزه فنی شدم از جمله در قرارگاه خاتم، بسیج سازندگی مازندران و سازمان بسیج مهندسین غعالیت داشتم.
وی افزود: دهه ۵۰ با توجه به خیزش‌های آشکاری که در کشور پیش آمد و به اصطلاح پیدایش انقلاب اسلامی نمایان شد، فعالیت‌ها حضوری بود و تقریبا از سنین راهنمایی که دهه ۵۰ بود، این هوشیاری رو داشتیم که ارتباط با دوستانی که فعالیت سیاسی داشتند چه در حوزه دانشگاه چه در حوزه علمیه قم فعالیت میدانی را آغاز کنیم.
این رزمنده حماسه ششم بهمن تصریح کرد: فعالیت‌های مذهبی را با دوستان و بچه محل خودمان از سال ۵۶ زمانی‌که وضعیت انقلاب و به اصطلاح خیزش‌های اجتماعی رسماً شروع شد، تبدیل به فعالیت سیاسی کردیم و برای ادامه تحصیلات به تهران رفتم.
شالیکار ادامه داد: بعد از گرفتن مدرک دیپلم وارد کمیته شدم که مصادف شد با پیروزی انقلاب و از اسفند سال ۵۷ یعنی تقریباً هشت روز بعد از پیروزی انقلاب فعالیتم شروع و بعد از مدت کوتاهی تقریباً یک ماه در کمیته بخش جنگل آمل حضور داشتم.
وی خاطرنشان کرد: در جنگل‌های حوزه آمل، بابل و نور که یک سر جنگلبانی بود، فعالیت‌های مبارزه با قاچاق چوب را به عهده داشتم که به اصطلاح این غارت از جنگل‌ها برگرفته شود؛ با فعالیت‌های فرهنگی را وارد سد لار شدم و سال ۵۷ مقارن خرداد ماه بود که سپاه تشکیل شد.
این رزمنده ششم بهمن آمل افزود: حماسه ششم بهمن عضو سپاه بودم و در حوزه‌های مختلف مشغول فعالیت؛ مسائل جنگل آمل را پیش‌بینی می‌کردیم بنابراین آموزش‌های رزمی در کوهستان را دیده و گشت‌های جنگل را حضور داشتم.
شالیکار یادآور شد: واقعه از سال ۶۰ کلید زده شد و رسما منافقین و گروه‌های متفرقه به‌خصوص اتحادیه کمونیست‌ها فعالیت خود را آغاز کردند؛ از قبل در مکانی مناسب استقرار یافتند تا جنایات خود را مرتکب شوند اما نمی‌دانستند که مردم آمل در مقابل آنها خواهند ایستاد.
وی عنوان داشت: فضا، فضای بحران و فضای فیزیکی بود که به‌صورت شبانه‌روز در حال فعالیت و در میدان بودیم، روزی ۶۰۰ کیلومتر رانندگی می‌کردیم و جلسات قرارگاه را با ضرورت پیگیری کرده تا موارد را بررسی کنیم، زمانی کوتاه هم برای آرامش نبود.
این رزمنده ششم بهمن با اشاره به اینکه شب عملیات تهران بودم، افزود: اطلاع دادند که شهر تسخیر شد؛ آمل را گرفتند، سریعا به مازندران برگشتم و به محل کار رفتیم؛ حتی همان روز فرزندم متولد شد اما من دو روز بعد به خانه رفتم.
شالیکار گفت: ساواک در تمام شهر با نقاب حضور داشت؛ نیروهای خودی هم در تمام سطح شهر با لباس‌های شخصی پراکنده شدند، آن زمان جنگ، جنگ فیزیکی بود و در میدان می‌جنگیدیم اما امروز جنگ شناختی است که جوانان ما باید در فضای مجازی با دشمن بجنگند.
وی بیان کرد: مردم آمل ایستادند از زن و مرد و شهر آزاد شد که این غیرت امروز جاودانه ماند، با دستان خالی، سنگ و چوب با دشمن جنگیدن سخت بود اما وقتی غیرت و ایمان داشته باشی با توکل بر خدا حتماً پیروز خواهید شد.
این رزمنده ششم بهمن اظهار داشت: از آن روزها بسیار می‌گذرد و امروز مردم ما که همواره پای این انقلاب ایستاده‌اند دچار مشکلات اقتصادی شده که چالش آن به خانواده‌ها کشیده شد و اثرات آن سست شدن بنیان خانواده‌ها است.
شالیکار ادامه داد: با ورود درست به فضای آموزشی جوانان و نوجوانان باید در راستای ترویج فرهنگ شهدایی و حفظ حماسه‌های ایران اسلامی قدم برداریم چراکه انتقال آن به نسل‌های آینده بسیار مهم است و از نسل ما مگر چند سال دیگر زنده هستند.
وی افزود: دشمن در فضای مجازی با عملیات‌های روانی درصدد تخریب ذهن جوانان و خانواده‌ها است؛ پرورش کودکان نگاه عناصری است، عناصر جامعه و فرد حوا محور خانواده می‌چرخد.
این رزمنده حماسه ششم بهمن سبک فرزند پروری را در جامعه امروز بسیار مهم دانست و گفت: جوانان ما آینده‌سازان این مملکت هستند و توجه به امورات آنان باید اولویت مسئولان در کشور باشد.
شالیکار در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم یک جامعه خوب، با اخلاق و عملگرا در سطح جوامع انسانی را شاهد باشیم و از این خصلت‌های خوب و تاثیرات متقابل در جامعه به‌درستی استفاده کنیم.
