به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «سفیر هراز»؛ به نقل از «بلاغ»، در این میان، سیره امام رضا (ع) به عنوان «امامِ آرامش در طوفان‌ها»، نقشه‌ای جامع برای زیستن در عصر پرتنش کنونی در اختیارمان می‌گذارد.
امروزه جامعه با موجی از تنش‌های فکری، روانی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ از اختلافات پیش پاافتاده خانوادگی تا شکاف‌های عمیق سیاسی و فرهنگی. در فضایی که مملو از قهر و آشتی‌های مکرر، مخالفت‌های فرساینده و جنگ روانی پنهان است، آموزه‌های رضوی نه‌تنها کهنه نشده‌اند، بلکه پاسخی زنده و کاربردی به نیازهای روحی انسان معاصرند.
امام هشتم(ع) در یکی از پرتنش‌ترین دوره‌های تاریخ اسلام زیست؛ از مناظرات سنگین علمی با پیروان ادیان و مذاهب مختلف گرفته تا پذیرش ولایت‌عهدی در شرایطی پیچیده و سیاست‌زده. با این حال، سیره ایشان سرشار از حلم، گفت‌وگو و صبر بود. آن حضرت در روایتی گوهربار، نقشه راه آرامش را در سه کلیدواژه خلاصه می‌کند: «العقلُ حبٌّ، و الحِلمُ زینهٌ، و الصبرُ بابُ النّجاه»؛ عقل، محبت است؛ بردباری، زینت انسان؛ و صبر، دروازه نجات. (بحار الأنوار، ج۷۵، ص۲۳۵)
این کلام نورانی فراتر از یک توصیه اخلاقی است؛ منشوری برای زیستن در فضای پرتنش است. امام(ع) به ما می‌آموزد که عقلانیتِ بدون محبت، به خشونت می‌گراید و صبرِ بدون حلم، به انفعال می‌انجامد. اما ترکیب این سه، مثلثی را تشکیل می‌دهد که انسان را به ساحل آرامش واقعی می‌رساند.
در جامعه‌ای که هر اختلاف سلیقه‌ای به نزاع می‌انجامد، سیره رضوی دعوتی است به بازگشت به گفت‌وگو، به شنیدن و به تحمل تفاوت‌ها. امام رضا (ع) نه‌تنها در مناظرات علمی، که در برخوردهای روزمره با عامه مردم و حتی مخالفان فکری، با احترام و مهربانی رفتار می‌کرد. آرامش در سیره ایشان، نتیجه تسلیم نبود؛ بلکه حاصل تسلط بر خویش و مدیریت هوشمندانه موقعیت‌ها بود.
بازخوانی این سیره باشکوه، فرصتی است برای بازسازی روابط انسانی، ترمیم زخم‌های اجتماعی و بازگرداندن روح گفت‌وگو به فضای عمومی. در جهانی که از فریاد لبریز است، شاید آرامش رضوی همان صدای آرامی باشد که باید دوباره شنیده شود.
یادداشت : حجت‌الاسلام امیررضا مهدوی کارشناس مسائل امور دینی
