به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «
سفیر هراز»؛ به نقل از «
بلاغ»،فاطمه امیریفر در گفتگو با خبرنگار گروه گردشگری میگوید که از کودکی با سبک زندگی جنگلنشینی بزرگ شده، امروز نه تنها موفق به راهاندازی این پروژه شده، بلکه رویای احیای مزرعه گردشگری و توسعه صنایع دستی را در دل روستا دارد.
مدیر اقامتگاه بومگردی مهربانو، از کودکی زندگی در دل طبیعت را تجربه کرده است. او خود را «دختر جنگل» مینامد و با خاطرات شیرین کودکیاش در جنگل و روستا، سخنانش را اینگونه آغاز میکند: تا شش سالگی در دل جنگل زندگی کردم، آن زمان هیچ امکاناتی نبود و سبک زندگیمان کاملاً سنتی و سخت بود. حتی شبها با فانوس تا صبح در کلبه میماندم و روزها را در طبیعت و دامداری میگذراندم.

این ارتباط عمیق با طبیعت و زندگی روستایی باعث شد که روزی تصمیم بگیرد به روستا بازگردد و پروژهای بزرگ را آغاز کند و آن چیزی نبود جز احیای یک مدرسه مخروبه و تبدیل آن به اقامتگاه بومگردی مهربانو.
مدرسهای که بیش از سی سال تعطیل شده بود و سالها به حال خود رها شده بود. مدرسهای که روزی دویست و پنجاه دانشآموز داشت، به مخروبهای مبدل شده بود و حتی پنجرهها و درهایش شکسته شده بود، در بدترین شرایط بود، بهطوریکه به طویلهای برای گاوها تبدیل شده بود.

با وجود این همه مشکلات و موانع، این بانوی کارآفرین با حمایت برخی مسئولان و تلاشهای مستمر خود، توانست این مدرسه را به اقامتگاه بومگردی تبدیل کند.
او میگوید: وامی بالای هجده درصد گرفتم و افزون بر دو میلیارد تومان هزینه کردم. پروژه هنوز کامل نیست، اما توانستهام برای راهاندازی، مرمت و بازسازی این مجموعه، ۵۰ تا ۶۰ نفر از افراد روستا و منطقه را مشغول به کار کنم.
از میان مشکلاتی که با آنها روبرو بوده، تنش آبی یکی از بزرگترینهاست و در این خصوص میگوید: آب اینجا بسیار محدود است. حتی آخر هفتهها با قطعی کامل آب مواجه میشویم و این باعث شده بعضی روزها مجبور به تعطیلی شویم.
او همچنین نگران حضور سرمایهگذاران غیرکارشناسی و سودجو در منطقه است و در این رابطه توضیح میدهد: متاسفانه برخی افراد با پول و قدرت میخواهند در این اراضی بکر که چراگاه چندین روستا است بنا بسازند و پروژههایی راه بیندازند که به محیط زیست و منابع طبیعی آسیب میزند. ما اجازه نمیدهیم این اتفاق بیفتد.

امیریفر، از دغدغهها و تلاشهایش برای حفظ محیط زیست اینگونه میگوید: در حیاط اقامتگاه ما گونههای نادری از جانوران مثل شانهبهسر، روباه و پرندگان نادری را میبینیم، این یعنی فضای امنی در منطقه برای حیات وحش ایجاد شده است و باید از این فرصت محافظت کنیم.
او همچنین دغدغه زبالههای رها شده در طبیعت را بیان میکند و ادامه میدهد: دغدغه بزرگی است که هنوز فرهنگسازی کافی درباره پاکیزگی محیط زیست نشده است. از همه مردم و مسئولان میخواهم به این موضوع اهمیت بدهند.

از جمله برنامههای آتی این کارآفرین پرتلاش، ایجاد یک مزرعه گردشگری در آیندهای نه چندان دور است و در همین رابطه میگوید: یک زمین سه هزار متری پایین دست اقامتگاه دارم که میخواهم به مزرعهای تبدیل کنم که علاوه بر اقامت، گردشگران با فرهنگ، سنت، صنایع دستی و خوراکیهای محلی آشنا شوند. مثل همان شیرینیهای سنتی که خودم از کودکی خاطره دارم.
مدیر اقامتگاه بومگردی مهربانو دودانگه ساری، همچنین به تأسیس یک نانوایی سنتی در روستا اشاره میکند که قرار است برای ده روستای اطراف کارآفرینی کند و دامداری محلی را نیز توسعه دهد.
او میگوید: این پروژهها حدود هشت تا ده نفر را به صورت مستقیم و چند برابر آنها را غیرمستقیم مشغول به کار خواهند کرد.
علاوه بر فعالیتهای بومگردی، فاطمه امیریفر مدیر مسئول هفتهنامه «صدای اقتصاد» در شمال کشور نیز هست و اخیراً مجلهای به نام «مهربانو» ویژه بانوان شمالی منتشر کرده است که در اقامتگاه بین مهمانان توزیع میشود تا به ارتقای فرهنگ مطالعه و آشنایی با سبک زندگی محلی کمک کند.
در مسیر دشوار راهاندازی این پروژه، او با مقاومتهای زیادی از سوی برخی نهادها و حتی اهالی منطقه مواجه شد اما دلسرد و نا امید نشد و به راه خود ادامه داد؛ او در این خصوص میگوید: بسیار شنیدم که نمیشود، نکن، مشکل است، اما ناامید نشدم.
وی همچنین درباره سختیهای دریافت وام بانکی و وثیقهها گفت: واقعا آزاردهنده بود، مثلاً میخواستند ضامن پزشک بیاورم اما از آنجایی که خانوادهام دامدار بودند و من از کودکی با این کار بزرگ شدهام، تسلیم نشدم و همچنان به مسیر ادامه دادم.
این کارآفرین نمونه گردشگری، در پایان صحبتهایش میگوید: زندگی من با طبیعت، روستا و جنگل عجین است. از روزهای کودکیام که در دل جنگل و بین دامها بودم تا امروز که مدیر بومگردی و فعال فرهنگی هستم، هدفم این بوده که برای روستا و مردمش کاری کنم، اشتغال ایجاد کنم و فرهنگسازی کنم. این راه سخت است اما باور دارم با پشتکار میشود موفق شد.

به گزارش
بلاغ؛ باید بگوییم که فاطمه امیریفر، زنی که از دل جنگلهای بکر و زندگی سخت روستایی برخاسته، امروز با تلاش و ارادهای بیوقفه توانسته اقامتگاه بومگردی مهربانو را در روستایی محروم راهاندازی کند. پروژهای که نه تنها خانهای برای گردشگران است، بلکه قلب تپندهای برای احیای فرهنگ محلی، ایجاد اشتغال و حفاظت از طبیعت منطقه به شمار میرود. او داستان زندگی خود و چالشهای پیش رویش را از زبان خود بازگو میکند؛ مسیری پر فراز و نشیب که نماد عزم و امید برای توسعه پایدار روستاهای کشور است.
اقامتگاه بومگردی مهربانو در حدود ۷۰ کیلومتری ساری در حدفاصل دو روستای مرگاب و پاشاکلا واقع شده است که شما با طی مسافت زمانی حدود ۸۰ دقیقه میتوانید مهمان این مجموعه زیبا اقامتی و چشمنواز باشید.
گزارش: مجتبی قربانی
انتهای خبر/