به گزارش خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی«سفیر هراز»، به نقل از بلاغ؛ به‌مناسبت ۲۹ مهر ماه روز جهانی کوهنوردی، که یادآور عشق به طبیعت و بلندای روح انسان است، باید بیش از پیش بر ایمنی، آموزش و اخلاق در این ورزش پرشکوه تأکید ورزیم؛ پای صحبت‌های بهرام محمودی، کوهنورد پیشکسوت و مربی بااخلاص کوهستان از شهرستان آمل می‌نشینیم.
وی که عشق به کوه را از نوجوانی در سر داشته، اکنون با بیش از چهار دهه تجربه، گنجینه‌ای از دانش و تجربه را در اختیار نسل جوان می‌گذارد. صحبت‌های محمودی نه تنها روایتگر عشقی ژرف به طبیعت و کوهستان است، بلکه درس‌هایی بزرگ از ایمنی، فروتنی و خردورزی در بر دارد. این مصاحبه، یادآوری است بر اصالت کوهنوردی و پاسداری از جان.
بلاغ: با معرفی شما به مخاطبان شروع کنیم.
محمودی: بهرام محمودی از سن ۱۵ سالگی شروع به ورزش کوهپیمایی کردم. انگیزه و هدف من از ورزش کوهنوردی، سلامتی است و به همه توصیه می‌کنم این ورزش پربرکت را انجام دهند.
بلاغ: نظر شما در مورد نگرش: فراتر از رقابت در جستجوی سلامت چیست.
محمودی: در کوهنوردی رقابتی وجود ندارد. بسیاری از حوادث ریشه در غرور و رقابت نابجا دارد. حقیقت کوهنوردی، همکاری سه‌گانه با خود، همنوردان و طبیعت است: غلبه بر محدودیت‌های درونی، کمک به همنورد و احترام به عظمت کوه.
اگر کوه یا هوا همراه نیست، بازگردید. مسئولیت‌پذیر باشید و مراقب خود و همنوردتان باشید. هدف نهایی، فتح قله نیست، بلکه بازگشتی سالم با خاطراتی زیباست.
بلاغ: سابقه درخشانِ ۷۵ بار بر بام ایران بگویید.
محمودی: تقریباً ۷۵ بار صعود به قله دماوند داشته‌ام. از سال ۱۳۶۳ تاکنون، در خدمت سپاه، بسیج و نیروهای مسلح بوده‌ام و نیروهای آنان را به عنوان مربی فنی و راهنما به قله‌هایی که در توانشان باشد، هدایت کرده‌ام. تمام قله‌های سطح استان مازندران و قله‌های شاخص کشوری را صعود کرده‌ام.
بلاغ: نظر شما در مورد مسئولیت مربیگری و راهنمایی نوآموزان برای کوهنوردی چیست.
محمودی: بیشترین صعود من به قله دماوند، به‌عنوان مربی و راهنما برای افرادی است که برای اولین بار می‌خواهند به قله دماوند صعود کنند. من این عزیزان را برای تست به پناهگاه بارگاه سوم می‌برم. پس از تست، به پایین بازمی‌گردند و دو هفته بعد برای صعود نهایی آماده می‌شوند. این فرآیند برای آمادگی کامل است.
بلاغ: هشدار شما به کمبود دانش فنی برخی مربیان چیست.
محمودی: برخی خیال می‌کنند فقط باید بروند قله دماوند! نه، اینطور نیست. برای صعود به دماوند، باید کوه‌های مختلف را تمرین کرد و زیر نظر یک مربی دانا و آشنا به تمام شرایط کوهستان بود. متأسفانه برخی با گذراندن تنها دوره کلاس، مدرک مربیگری می‌گیرند و بچه‌ها را به کام مرگ می‌فرستند، در حالی که حتی از اصول اولیه‌ای مانند تغذیه، شرایط جوی، زمان‌بندی صعود و اصول گام‌برداری آگاه نیستند.
بلاغ: مسیر صحیح، آماده‌سازی تدریجی و اصولی را توضیح دهید.
محمودی: ورزش کوهنوردی از لحاظ تغذیه، رفتار و فنی، اصول خود را دارد. برای صعود به یک قله مرتفع، حداقل باید سه تا چهار بار قله‌های دو هزار، سه هزار و چهار هزار متری را با موفقیت صعود کرده باشید. من افرادی را دیده‌ام که در تپه گوگردی دماوند (حدود صد متر مانده به قله) دچار مشکل شدید شده‌اند و حاضر نشده‌اند بازگردند. من در چنین مواردی، ثبت صعود را فدای سلامت فرد می‌کنم. هدف نهایی، سلامت و بازگشت ایمن است.
بلاغ: نظر شما در مورد دماوند چیست.
محمودی: قله دماوند، سمبل ایران و جهان است. وقتی به قله صعود می‌کنیم، اول با خدای خود خلوت می‌کنیم و زیبایی آفرینش را در تمامی جهات تماشا می‌کنیم. انگار که از مادر دوباره زاییده شده‌ایم. تمام انرژی از دست رفته در طول صعود، بازمی‌گردد و یک غرور پاک و خوب وجودت را پر می‌کند.
بلاغ: توصیه شما به نوآموزان چیست.
محمودی: به کوهنوردان جوان توصیه می‌کنم ابتدا در یک باشگاه کوهنوردی معتبر ثبت‌نام کنند و یک مربی خوب انتخاب نمایند. سپس باید تمرین مستمر داشته باشند و مغرور نباشند. غرور باید در کوهنوردی شکسته شود. نمی‌شود از اول هدف را قله دماوند گذاشت. باید از ارتفاعات پایین‌تر شروع کرد. وقتی در شرایط مه‌آلود، فرد نداند چگونه باید عمل کند یا از گروه جدا شود، فاجعه رخ می‌دهد.
بلاغ: انتخاب مسیر چه‌طور رقم می‌خورد.
محمودی: برای صعود به دماوند، توصیه من این است که حتماً از مسیرهای استاندارد مانند غربی یا شرقی (رینه) صعود کنید، چرا که از لحاظ حضور تیم‌های امدادی مانند هلال احمر، ایمن‌تر هستند. در مسیر شمالی، اگر حادثه‌ای پیش بیاید، امکانات امدادی وجود ندارد. هر مسیری سختی‌های خودش را دارد، اما ایمنی باید اولویت باشد.
بلاغ: درخواست شما از سازمان‌های امدادی چیست.
محمودی: توصیه من به گروه‌های امدادی این است که در شرایط بحرانی، مانند دمای هوای منفی ۶۰ درجه یا وزش بادهای ۷۰-۸۰ کیلومتر بر ساعت، صعود به دماوند را کاملاً ممنوع اعلام کنند. این شرایط حتی برای حرفه‌ای‌ها نیز بسیار خطرناک است. امسال متأسفانه شاهد دو مورد فوت (یک خانم و یک آقا) در چنین شرایطی بودیم که در دمای ۱۶- درجه و باد ۸۰ کیلومتر بر ساعت یخ زدند. نمی‌خواهیم این تراژدی تلخ تکرار شود. مرگ یک کوهنورد، تنها یک عدد نیست، بلکه غم بزرگی برای چندین خانواده است.
به گزارش بلاغ: صحبت‌های محمودی پیشکسوت کوهنوردی، چراغ راهی برای تمامی کوهنوردان و دوستداران طبیعت است. در روز جهانی کوهنوردی، بیاییم پاسدار ایمنی خود و همنوردانمان باشیم، غرور را کنار بگذاریم و عشق به کوه را با دانش و مسئولیت‌پذیری درآمیزیم. کوهستان همیشه خواهد ماند، به شرطی که ما مسافرانی خردمند و فروتن باشیم.
با آرزای صعودهای ایمن و به سلامتی برای تمامی کوهنوردان این سرزمین.
گفتگو: مجید ناییجی
