در سپیده دم سالی نو، آنگاه که نفس های بهاری، رگبار شکوفه ها را بر شاخسار زمان می نشاند، رهنمون فرزانه ی امت، رهبر انقلاب اسلامی ایران، حضرت آیت الله خامنه ای، نامی را بر تن سال ۱۴۰۴ می افزاید که چونان نقشه ی گنجی درخشان بر لوح آینده ی این سرزمین است : « سرمایه گذاری برای تولید ». این نامگذاری، تنها ترکیبی از واژگان نیست؛ نفس حیات بخشی است که از ژرفای بینش رهبری دلسوز انقلاب اسلامی ایران برمی خیزد تا اقتصاد ایران را به ریشه هایی استوار و شاخسارانی بارور بدل سازد.
سال ۱۴۰۴، آینه ی امیدی است که در آن، سرمایه نه به مثابه ی عددی سرد در دفترهای مالی که چونان بذری مقدس بر کشت زار تولید فرو می ریزد. تولید، قلب تپنده ی اقتصاد است و سرمایه گذاری، خون حیاتی که این قلب را به ضربان می اندازد. رهبر فرزانه انقلاب با درنگی ژرف بر زخم های کهنه ی اقتصاد وابسته و تک محصولی، درمان را در خوداتکایی و شکوفایی زنجیره ی تولید ملی می جویند. این نامگذاری، فریادی برای بیداری همگان است از دولت مردان، سرمایه داران، کارآفرینان و هر شهروندی که آرزوی ایرانی سربلند را در سر می پروراند.
در این راه، سرمایه گذاری تنها انباشت طلا و سکه نیست؛ سرمایه ی حقیقی، ایمان به توان داخلی، عزم راسخ برای جهشی تاریخی و همتی است که بر فراز موانع تحریم و ناسازگاری های جهانی پرواز می کند. رهبری فرزانه با تاکید بر این شعار، پلی میان امروز و فردایی می سازند که در آن کارگاه های خاموش، روشنایی اشتغال می پاشند، زمین های بایر به زنجیره های کارخانجات صنعتی بدل می شوند و دستان جوانان این مرز و بوم، به جای التماس برای فرصت، ماشین آلات پیشرفته را به رقص خلاقیت وا می دارند.
۱۴۰۴، سالی است که در آن هر ریال سرمایه گذاری برای تولید، سنگری با صلابت در نبرد بی امان با فقر و بیکاری می شود. این نامگذاری، یادآور عهدی است که نسل امروز با آیندگان می بندد: عهدی بر ساختن ایرانی که تولیدش، مایه ی عزت است؛ سرمایه اش، نشانه ی اعتماد به نفس ملی و تلاش هایش، سرود پیروزی بر تاریکی های تحریم و وابستگی است.
رهبر حکیم انقلاب اسلامی ایران با درنگی ستودنی، بار دیگر چراغ راه را برافراشته اند: سرمایه گذاری برای تولید، تنها یک سیاست اقتصادی نیست؛ فلسفه ای است که زنجیره ای از ارزش ها را در بر می گیرد: احترام به کار ایرانی، تقویت پول ملی و خلق ثروتی که نه در انبارها که در جریان زندگی مردم جاری شود. این است معنای واقعی « سرمایه گذاری برای تولید » که چون درختی تنومند، ریشه در اراده ی مردمی دارد و شاخه هایش به سوی آسمان خودکفایی و اقتدار سر برمی آورند.
سال ۱۴۰۴، روایتی از عبور از مرزهای ناممکن خواهد بود. این سال، فرصتی است تا ایران مقتدر اسلامی با تکیه بر گنجینه های خفته در خاک و ذهن های روشن فرزندانش به کاروان جهانیان ثابت کند که تحریم ها نه تنها زنجیر بر دست و پای این ملت غیور و با صلابت نیستند که بال هایی برای اوج گیری اند. سرمایه گذاری برای تولید یعنی تبدیل نفت خام به پالایشگاه های دانش بنیان، تغییر معادن به کارخانه های فولاد پیشرفته و دگرگونی کویرهای خشک به مزرعه های خورشیدی که انرژی پاک را به آسمان می فرستند.
در این مسیر، هر شهروند، سرباز جبهه ی اقتصادی است. جوانی که در روستا با نوآوری، کشاورزی را به صنعتی سودآور تبدیل می کند؛ بانویی که در خانه ی خود، کسب وکاری دیجیتال را پایه گذاری می نماید؛ مهندسی که در آزمایشگاه، فناوری های نوین را برای کاهش وابستگی می آفریند، همه و همه، حلقه های زرینی در زنجیره ی تولید ملی هستند. رهبری فرزانه انقلاب با نامگذاری این سال، ندایی رسا سر می دهند: « سرمایه گذاری تنها وظیفه ی دولت نیست؛ این میدان، عرصه ی حضور همه ی امت است! »
تاریخ ایران گواهی می دهد که هرگاه این ملت در تنگنای دشواری ها به خوداتکایی روی آورده از خاکستر بحران، ققنوس پیشرفت سر برآورده است. سال ۱۴۰۴، ادامه دهنده ی همین راه است. سرمایه گذاری برای تولید، یعنی ساختن سدهایی در برابر سیل واردات بی رویه، کاشتن بذرهای صنایع کوچک و متوسط در دل شهرها و روستاها و حمایت از کالایی که نشان « ساخت ایران » را بر پیشانی دارد. این است راهی که رهبری حکیم ترسیم می کنند: راهی که در آن، پول ملی، قدرتمند می شود؛ تورم، عقب نشینی می کند و اشتغال، چونان چشمه ای جوشان، خشک سالی بیکاری را می شوید.
رهبر فرزانه انقلاب اسلامی ایران در نامگذاری این سال، تنها به بیان شعار بسنده نکرده اند؛ ایشان با اشاره به الزامات عملی بر نقش زیرساخت های قانونی، بانک های هدفمند و نظام مالیاتی عادلانه تاکید می کنند. کاهش بوروکراسی، حمایت از استارت آپ ها و تسهیل ورود فناوری های روز به عرصه ی تولید از جمله کلیدهایی است که دروازه های پیشرفت را می گشاید. ایشان همچنین بر پیوند دانشگاه و صنعت تاکید می ورزند؛ پیوندی که در آن پایان نامه های دانشجویی، نه در قفسه های خاک خورده که در خطوط تولید به بار می نشینند.
تصور کنید سال ۱۴۰۴ به پایان رسیده است. کارخانه های جدید همچون چشمه های جوشان صنعت در جای جای کشور سر برآورده اند. جوانان به جای گریز از مرزهای ایران اسلامی در کارگاه های تولید وطن شان با افتخار مشغول کار می باشند. کشاورزی با مکانیزاسیون و آبیاری های نوین به چرخه ای طلایی تبدیل شده است. داروهای حیاتی، نه از فراسوی مرزها که در آزمایشگاه های داخلی تولید می شوند. این تصویر، رویا نیست؛ دست یافتنی است اگر همگان از فردی تا جمعی به ندای رهبری لبیک گویند.
بیایید در این سال، دستان یکدیگر را به گرمی بفشاریم؛ سرمایه های کوچک و بزرگمان را چون رودهایی به سوی دریای تولید ملی روانه سازیم و باور کنیم که هر کارخانه ی تازه تاسیس، هر مزرعه ی مکانیزه شده و هر نوآوری صنعتی گامی است به سوی فردایی که در آن، ایران، نه مصرف کننده که آفریننده ی ثروت و تمدن خواهد بود.
به برکت رهنمودهای دلسوزانه ی رهبری و همت مردمان غیور این سرزمین، سال ۱۴۰۴ می تواند سرآغاز حماسه ای اقتصادی برای تولید باشد؛ حماسه ای که در آن سرمایه گذاری، پیش قراول و تولید، پرچمدار عزت و استقلال ایران اسلامی می شود. سالی که در آن، اقتصاد ایران اسلامی، همچون کشتی استوار از طوفان های جهانی عبور می کند و به ساحل امن خودکفایی می رسد. سالی که تاریخ، آن را به عنوان نقطه ی عطفی در شکوفایی تمدن ایرانی اسلامی ثبت خواهد کرد.
نویسنده: امید رنجبر عمرانی
- نویسنده : امید رنجبر عمرانی
